فجیع‌تر از خبر رفتن‌ات،

رفتن‌ات بود

و تا مرز کوری گریستم آن‌شب

چراکه تفاوت هولناکی بود میان شنیدن و دیدن

چراکه باید چشم‌هایم را فراموش می‌کردم

و بر دو چاه تلنبار از خاطره‌ سرپوش می‌گذاشتم





چشم‌هایم را بستم امّا

نگاهم به درون باز شد

و دیدم چگونه زنی در تمام گوشه‌های تاریکم مویه می‌کرد

و دهانش

هنگام ادای آخرین «دوستت دارم» فلج شده بود





صبح

زیر شانه‌اش را گرفتم

تا نرده‌های سبز بدرقه‌اش کردم

و سپردم هر هشت ساعت تلقینش دهند

که «هرجیبی سوراخی دارد اندازۀ افتادنِ یک کلید»

جمله‌ای‌که از شنیدنش

زارزار زیر خنده زد













کلید خانه‌ام از سوراخ جیب مردی افتاده است

سال‌هاست بیرونِ خودم ایستاده‌ام

و از سوراخ کلید، زنی را نگاه می‌کنم

که در تمام گوشه‌های تاریکم کز کرده است

و هر هشت ساعت

قاه‌قاه گریه می‌کند.





لیلاکردبچه

 از خلاصه ی روزهای انتظار



که می دانم حوصله به خرج نمی دهی



تا تمامی حرف‌هایم را بشنوی



فقط این را می گویم :



دلتنگی ام



آنقدر بزرگ شده است ...



که اگر ببینی ،



شاید نشناسی !

 شهید پلارک

 دلم پرواز ميخواهد...



	به اوج قصه ها....




	به سرزمين عشق...




	خدايا...




	خسته ام...




	خسته ام از مکر زمانه..




	ادمي تنها و بيکسم در دنيايي پر از بهانه




	از داد و قال اين مردم بي بهانه..




	خسته ام...

 نفس‌های مرا مگذار

پای زندگی کردن

بدنیا آمدن هرگز

دلیل زنده بودن نیست

 گاهی

دلت به "راه "نیست

ولی سر به راهی!

خودت را میزنی به آن "راه" و میروی

و همه ،...

چه خوش باورانه فکر میکنند که تو "روبراهی"

 زندگي مانند سفر كردن با قطار

است، به همراه ايستگاه ها،

تغيير مسيرها و حوادث!!!!!!




	.
ما با تولدمان به اين قطار سوار ميشويم و والدينمان كساني هستند كه بليت اين

سفر را برايمان گرفته اند......




	.
ما فكر ميكنيم كه آنها هميشه همراه ما در اين قطار سفر خواهند كرد......اما در يك ايستگاه آنها از اين قطار پياده ميشوند و ما را در اين سفر تنها

ميگذارند.......